Dit jaar vond voor de tweede keer de lichtjesavond plaats in Hoogvliet. Een indrukwekkende bijeenkomst. Ongeveer 130 bezoekers kwamen op 2 november, de dag van Allerzielen, naar het stadspark om een kaarsje te branden voor een overledene of om iemand sterkte te wensen. In aanloop naar de lichtjesavond waren er ook op de social media veel reacties van mensen die digitaal hun dierbaren herdachten.
In het verleden waren er veel meer momenten waarop mensen stil stonden bij belangrijke gebeurtenissen in het leven. In de loop van de tijd zijn wij mensen die momenten kwijtgeraakt. Mensen vinden troost in deze bijeenkomsten, of je nu gelovig bent of niet. Op zo een moment waarop je met mensen samen bent is de saamhorigheid voelbaar, maar voelen mensen ook dat een geliefde echt dichtbij is.
Patrick en Bianca Dool verloren anderhalf geleden een goede vriendin.
Bianca Dool: “na de eerste keer herdenken dacht wij: dit moeten we voortzetten. De troost en het gevoel van het delen van je verdriet helpt bij het omgaan van het gemis. De bijeenkomst is zeker niet droevig. Onder het genot van een kopje koffie gaan mensen met elkaar in gesprek en worden herinneringen gedeeld, dat is zo mooi en waardevol”.
Er waren veel positieve reacties en gezien de opkomst is merkbaar dat er een verlangen is om te kunnen delen en woorden te vinden, waar soms geen woorden voor zijn. De verbondenheid tussen mensen was voelbaar aanwezig, bij groot en klein.
Mijn dochter las die avond een gedicht voor van Hans Stolp.
Herrinering
Omkijken? Liever niet.
Want kijken, écht kijken
doet pijn. Je voelt weer
hoe het was, de pijn, het gemis.
En als het moet, dan maar
gewapend als beton, met
droge ogen, jij er niet bij.
Herinnering. Zonder tranen
gaat het niet. Maar door
de tranen heen blijft liefde
levend, vind jij jezelf terug.
Herinnering. Alleen wie om
kan kijken, kan vooruit zien.
Wie tranen zaait, zal licht
en toekomst oogsten.